tag:blogger.com,1999:blog-3111375495024783889.post3582674584710841814..comments2023-10-19T03:18:36.157-07:00Comments on Οι εκπαιδευτικοί μιλούν...: Εσείς «καταλαβαίνετε» τους μαθητές σας;Xrysostomoshttp://www.blogger.com/profile/14408336657401704318noreply@blogger.comBlogger6125tag:blogger.com,1999:blog-3111375495024783889.post-65308868076899755612007-11-21T02:13:00.000-08:002007-11-21T02:13:00.000-08:00Καλημέρα.Πραγματικά με άγγιξε το κειμενο...Ήταν ...Καλημέρα.Πραγματικά με άγγιξε το κειμενο...Ήταν και δικοί μου προβληματισμοί, μια και για χρόνια ασχολούμαι με παιδιά Λυκείου που το μεγάλο παράπονό τους ήταν ότι δεν τα ακούγαμε...το συνειδητοποίησα αυτό και ξεκίνησα μεταπτυχιακό στη Συμβουλευτική και στην Ψυχοθεραπεία...Το μέλλον θα δείξει...Κάτιαhttps://www.blogger.com/profile/09595265861850385552noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3111375495024783889.post-17000593338936126342007-11-13T08:39:00.000-08:002007-11-13T08:39:00.000-08:00"Συνηθίζεται να απαντάει ο συγγραφέας στα σχόλια. ...<I>"Συνηθίζεται να απαντάει ο συγγραφέας στα σχόλια. Διαφορετικά, δεν τα επιτρέπει."</I><BR/><BR/>Δεν είμαι ο συγγραφέας του συγκεκριμένου άρθρου, αισθάνομαι όμως ότι το σχόλιο αυτό αγγίζει και εμένα.<BR/><BR/>Σε ποιο ακριβώς σημείο του αυτό το μπλογκ έχει υποσχεθεί ότι θα απαντάει σε κάθε σχόλιο; Δεν ξέρω σε ποιον άγραφο νόμο αναφέρεσαι φίλε Γιάννη, υπάρχουν όμως μπλογκς που δεν απαντούν σε όλα τα σχόλια, αλλα σε αυτά που θεωρούν απαραίτητο (δες πχ. τους κανόνες που έγραψε για το μπλογκ του ο διαγόρας: http://diagoras.wordpress.com/terms_of_use/ ).<BR/><BR/>Δηλαδή τα μπλογκς που έχουν 100 σχόλια τη μέρα τί θα έπρεπε να κάνουν; Να διαλέξουν ανάμεσα στο "σπαταλάω όλη τη μέρα μου σε απαντήσεις σχολίων" και "δεν σχολιάζει κανείς στο μπλογκ μου"?!?<BR/><BR/>Και στην τελική, λίγη κατανόηση: Το παρόν είναι ομαδικό μπλογκ, ας μην είμαστε τόσο πιεστικοί ο ένας με τον άλλον.Xrysostomoshttps://www.blogger.com/profile/14408336657401704318noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3111375495024783889.post-46435467901337307312007-11-13T07:42:00.000-08:002007-11-13T07:42:00.000-08:00Συνηθίζεται να απαντάει ο συγγραφέας στα σχόλια. Δ...Συνηθίζεται να απαντάει ο συγγραφέας στα σχόλια. Διαφορετικά, δεν τα επιτρέπει.Γιάννηςhttps://www.blogger.com/profile/15860876520988770768noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3111375495024783889.post-24866824176153956482007-11-10T06:13:00.000-08:002007-11-10T06:13:00.000-08:00Αυτό το κείμενο είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον και βα...Αυτό το κείμενο είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον και βαθύ. Με προβλημάτισε ιδιαίτερα. Πριν καμιά εβδομάδα ξεκίνησα να γράψω ένα σχόλιο, αλλά το άφησα στη μέση. Δεν είναι από τα κείμενα που αυτοστιγμεί μπορείς να πεις "εδώ συμφωνώ, εκεί διαφωνώ".<BR/><BR/>Πάντως για την παρατήρηση του Γιάννη, θα είχα να πω: δεν μπορείς να πείσεις κάποιον να μαθαίνει προβάλλοντάς του τους αντικειμενικούς λόγους για τους οποίους κάτι τέτοιο θα ήταν ωφέλιμο (αν υποθέσουμε ότι υπάρχουν αντικειμενικοί λόγοι). Τι πάει να πει "διάβασε γιατί η γνώση είναι δύναμη, ευτυχία, η άγνοια είναι σκοτάδι και τρόμος"; Αυτά είναι τελείως άπιαστα. <BR/><BR/>Πόσο μάλλον, για μαθήματα όπως η λογοτεχνία, να τους πεις: διάβασε γιατί το κείμενο είναι ωραίο, δεν είναι βαρετό όπως εσφαλμένα νομίζεις. Κι αν δεν καταλαβαίνεις την ομορφιά του, φταίει που δεν είσαι εξοικειωμένος, οπότε το μόνο που σου μένει είναι να διαβάσεις κι άλλο. Τα λέω καμιά φορά αυτά, αλλά ξέρω ότι είναι κινέζικα για εκείνους στους οποίους τα απευτθύνω.<BR/><BR/>Διαβάζει κανείς μόνο αν αποκτήσει προσωπικό κίνητρο: γιατί του αρέσει το μάθημα, γιατί του αρέσει ο καθηγητής, γιατί του αρέσει το διάβασμα, γιατί του αρέσει η άμιλλα. Κι αν κανείς διαβάζει χωρίς να είναι κι ο ίδιος σίγουρος γιατί το κάνει, και πάλι κέρδος θα έχει. Αν εξαιρέσουμε ακραίες περιπτώσεις κινήτρων όπως "διάβασε γιατί ο μπαμπάς θα σου μετρήσει τα παΐδια αν ξαναφέρεις τέτοιους βαθμούς", "διάβασε γιατί αλλιώς είσαι ρεμάλι / γιατί αλλιώς δε σ' αγαπάω" κλπ., κάθε άλλο κίνητρο μού φαίνεται θεμιτό.Πέπεhttps://www.blogger.com/profile/10398798811345920392noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3111375495024783889.post-43199233881558577212007-11-06T08:28:00.000-08:002007-11-06T08:28:00.000-08:00Μπερδεύτηκα λίγο με την αρχή και το τέλος του κειμ...Μπερδεύτηκα λίγο με την αρχή και το τέλος του κειμένου.<BR/>Στο παράπονο των μαθητών "οι καθηγητές δεν μας καταλαβαίνουν", εμείς οι καθηγητές θα "αφήσουμε τους μαθητές να φωνάζουν όσο θέλουν" επειδή η "έλλειψη κατανόησης τούς οδηγεί στην ωρίμανση";<BR/><BR/>Δηλαδή, στην κραυγή αγωνίας, στον πόθο για επικοινωνία, στην ανάγκη αναγνώρισης, επιβεβαίωσης κλπ εμείς αδιαφορούμε;<BR/><BR/>Παρακάτω πάλι διαβάζω: οι μαθητές "διαβάζουν όχι για να μάθουν αλλά για να εισπράξουν την επιδοκιμασία μας". Είναι κακό; Μια τέτοια συμπεριφορά δεν είναι μέσα στη ζωή μας, στις σχέσεις μας; Ό,τι κάνουμε το κάνουμε μόνο για τον εαυτό μας ή και για τους άλλους; Είμαστε κοινωνία ή σύνολο μονάδων;<BR/><BR/>Η σάτιρα είναι φυσικά αποδεκτή. Όμως, δεν πρέπει να ανησυχούμε, όταν μας δείχνουν με το δικό τους τρόπο ότι κάνουμε βλακείες; Άλλωστε, τις πιο πολλές βλακείες εμείς τις κάνουμε κι όχι οι μαθητές. Πρέπει να ανησυχούμε για τη συμπεριφορά μας και η σάτιρα είναι ένας καλός οδηγός να επανέλθουμε στην τάξη. <BR/><BR/>Φιλικά<BR/>ΓιάννηςΓιάννηςhttps://www.blogger.com/profile/15860876520988770768noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3111375495024783889.post-76344127521799161462007-11-05T12:41:00.000-08:002007-11-05T12:41:00.000-08:00καλό για αρχήκαλό για αρχήAnonymousnoreply@blogger.com