Το blog "οι εκπαιδευτικοί μιλούν..." απευθύνεται σε ανθρώπους που εμπλέκονται με τη διδασκαλία, ανεξαρτήτως βαθμίδας ή γνωστικού αντικειμένου. Στη συζήτηση μπορούν φυσικά να συμμετέχουν και άλλες "φωνές" (μαθητές, γονιοί κ.α.), καταθέτοντας είτε post, είτε σχόλιο.

Όποιος λοιπόν επιθυμεί, μπορεί να επιχειρήσει να απαντήσει, καταθέτοντας την άποψή του
[για να αποκτήσετε δικαίωμα δημοσίευσης, αρκεί ένα mail στο gepsimos (papaki) yahoo.gr ]

Μπορείτε να συμμετέχετε στη συζήτηση είτε γράφοντας ένα post-απάντηση σε κάποιο από τα προϋπάρχοντα ερωτήματα (πχ. "γιατί διδάσκω;" ή "θυμάμαι μια φορά στην ταξη..."), είτε προτείνοντας ένα νέο θέμα...

Δευτέρα 26 Νοεμβρίου 2007

Επίθεση αγάπης


Αίθουσα πληροφορικής, τρίτη γυμνασίου. Η καινούργια καθηγήτρια δεν αφήνει τα παιδιά να "βόσκουν" στο Internet όπως ο περσινός καθηγητής. Εφαρμόζει το πρόγραμμα σπουδών και αναβαθμίζει το μάθημα. Τα παιδιά διαμαρτύρονται. Το αλάνι της τάξης κτυπά με το πληκτρολόγιο την οθόνη του και επιτίθεται απειλώντας την καθηγήτρια.
"Εμείς έτσι κάνουμε εδώ και συ θα κάνεις αυτό που σου λέμε".

Επειδή το πράγμα ξέφυγε, η καθηγήτρια πάει στον "διευθυντή". Αυτός προσπαθεί να κουκουλώσει τα πράγματα (ήταν εποχή "κρίσεων" διευθυντών):
"Κυρία Α. ξέρετε τι χρειάζονται αυτά τα παιδιά; Επίθεση αγάπης".
Η κύρια Α δεν πείστηκε. Ζήτησε να απαλλαγεί από αυτό το τμήμα. Επανέρχεται ο περσινός καθηγητής και το περσινό "πρόγραμμα σπουδών". Αποκαθίσταται η σύνδεση με το Internet.

Να γιατί είναι ανάγκη να φροντίζουν τα δόντια τους οι καθηγητές. Για να τα λένε έξω απ' αυτά.

8 σχόλια:

Lina είπε...

αναρωτιέμαι τι νόημα έχει να είσαι διευθυντής σ ένα σχολείο που τα παιδιά μετατράπηκαν με τη συγκατάθεσή σου σε αγρίμια....

ΠΡΕΖΑ TV είπε...

Αυτο που δεν μπορω να καταλαβω ειναι γιατι αντιμετοπιζουν τα παιδια σαν ειδικες περιπτωσεις....

Reticus είπε...

lina
Δεν είναι πια "διευθυντής". Ο "νέος" είδομεν...

πρέζα tv
το παιδί είναι ο καινούριος καλός μας άγριος, "his majesty the baby"...

Xrysostomos είπε...

Από πού κι ως που βρε παιδιά την ευθύνη για τα "παιδιά-αγρίμια" την έχει ο κάθε διευθυντής;

Διαφωνώ.

Κι εγώ έχω μαθητές που συμπεριφέρονται βίαια, τί πρέπει να κάνω, να παρατήσω τη δουλειά μου?!?

Αφήστε τέτοιες ατάκες για τους δημοσιογράφους, που όταν θα βγει κάποιο περιστατικό βίας στη φόρα, θα ψάξουν "τί έκαναν οι καθηγητές και ο διευθυντής του σχολείου όλο αυτό τον καιρό"...

Μην πυροβολείτε τον πιανίστα, με άλλα λόγια.

Xrysostomos είπε...

ΥΓ. Εκτός από τον "πιανίστα-διευθυντή" δηλαδή, υπάρχουν και τηλεοράσεις, και γονείς, και φίλοι, και και και...

...και ένα σωρό κόσμος που μιλά με όρους βίας.

MANALISS είπε...

Είναι κρίμα που δεν μπορούν οι συνάδελφοι να έχουν μια ενιαία αντιμετώπιση στα παιδιά. Δεν είναι ανάγκη να έχουν επιθετική αντιμετώπιση απέναντι στα παιδιά. Ούτε όμως πρέπει να απαξιώνονται οι συνάδελφοι επειδή θέλουν να κάνουν τη δουλειά τους, σωστά. Τι θα πει "εμείς έτσι κάνουμε εδώ" και να αλλάξουν καθηγητή. (γιατί την εξώθησαν σε απομάκρυνση, και ο διευθυντής συμφώνησε) Σε λίγο τη κατανομή θα τη ρυθμίζουν οι μαθητές. Δεν ξέρω πως η "επίθεση αγάπης" θα μπορέσει να βοηθήσει αυτά τα παιδιά να μάθουν και να αξιολογήσουν τη γνώση. Το πάρκινγκ στο ΙΝΤΕΡΝΕΤ.Γιατί πάρκινγκ είναι όταν τα αφήνεις να σερφάρουν ελεύθερα.
Αυτοί οι μαθητές στην επόμενη άρνηση της διεύθυνσης θα έχουν να αντιμετωπίσουν την απόφαση των μαθητών αν εγκρίνουν την απόφαση.
Δεν ξέρω. Μερικές φορές αισθάνομαι δεινόσαυρος. Είδος υπό εξαφάνιση. Το να σέβομαι τους ανωτέρους μου είναι "παλαιολιθική" συμπεριφορά.
Με συγχωρείτε. Αύριο στη δουλειά τους θα νομίζουν ότι μπορούν να παίζουν σφαλιάρες με τον προϊστάμενο τους. Και εκεί θα βιώσουν τις σχέσεις εξουσίας, με άλλο τρόπο. Τελικά, η ευθύνη των γονέων και του σπιτιού είναι πουθενά;

Πέπε είπε...

Ένας διευθυντής έχει, είτε μας αρέσει είτε όχι, την εξουσία να πράξει αισχρά και ολέθρια.

Την έχει, γιατί του δόθηκε.

Πάντως εγώ δε χάνω την πίστη μου στη λεγόμενη επίθεση αγάπης. Επειδή μερικοί ανεύθυνοι χρησιμοποιούν άκαιρα αυτή την έκφραση δίκην καραμέλας, δε σημαίνει ότι δεν μπορεί να έχει και ουσιαστικό νόημα και αποτέλεσμα.

Απλώς δεν είναι πάντα εύκολο να αγαπήσεις τον οποιονδήποτε. Κάποιον με εχθρική συμπεριφορά, ας πούμε.

Lina είπε...

χρυσόστομε το είπα αυτό γιατί δεν έκανε τίποτα για το περιστατικό παρά μόνο το άφησε απλά να γίνει και να "ξεχαστεί".